Ο πληθυντικός

Μου αρέσει πια ο πληθυντικός.
Παλιά δε μου άρεσε, ίσως
επειδή δεν τον ένιωθα
Χωρίς δακρύβρεχτη 
διάθεση..
Μου αρέσει..
''Η τυραννία της οικειότητας'':
είχα εντυπωσιαστεί 
με αυτό το βιβλίο...
Έτερον εκάτερον..

Μυρίζει ζέστη έτσι..

Ετοιμαζόμαστε για διακοπές.
Ίσως βρούμε εκεί κάποιον
πάνω σε ένα δέντρο να ακούει Chopin
και να τρώει  καρπούζι διαβάζοντας
τις ιστορίες του Τεν τεν

Και θυμάμαι όταν ήμουν μικρή
τη μυρωδιά της μουστάρδας από τα 
σάντουιτς που τρώγανε οι γερμανοί.
Και το χαλασμένο πεπόνι και το
ρυάκι με το παγωμένο νερό και το
πράσινο μαγιώ με τα φιογκάκια.

Ετοιμαζόμαστε για διακοπές.
Θα ξαπλώνουμε στην αιώρα,
θα πίνουμε νερό με λεμόνι και
θα διαβάζουμε για θαυμαστούς
κόσμους

Θα βουτάμε στα νερά, θα έχουμε
κόκκινες μυτούλες και θα 
γελάμε με απλές διαδικασίες

Θα μιλάμε για όμορφα πράγματα
καθώς θα μας φυσάει ο αέρας
ανακατεύοντας τα αλμυρά μαλλάκια 
μας και θα ανατριχιάζει το ηλιοκαμμένο
δερματάκι μας

Και θυμάμαι όταν ήμουνα μικρή
τους τεράστιους λουκουμάδες
και την πολύαγαπημένη μου νονά
με τα παλιά βαριά ξύλινα σαμπό της
και μια κακιά κυρία που κοτσομπόλευε
δίπλα μου τη μαμά μου 

Ετοιμαζόμαστε για διακοπες.
Θα  κάνουμε συσκέψεις για
ανόητα πράγματα κάτω από
ίσκιους δέντρων

Θα πεινάμε και θα διψάμε 
συνέχεια, θα μιλάμε και 
θα σιωπούμε

Και θυμάμαι όταν ήμουνα μικρή
το μπαμπουδένιο μπαράκι στην παραλία
και μια πολύ ψηλή πανέμορφη ξανθιά ξένη
κυρία να χορεύει συρτάκι και τον
αδερφό μου να βουτάει το κεφάλι μου χωρίς
σταματημό στο νερό και να μαλώνουμε για 
το ποιός θα κάνει πρώτος μπάνιο

Ετοιμαζόμαστε για διακοπες.
Θα καθόμαστε μπροστά από τη σκηνή μας
και θα βλέπουμε τον ήλιο να βασιλεύει
και θα ψάχνουμε τις διαφορές του με τον
ηλιο της προηγούμενης μέρας

Και θα γελάμε τραγανιστά..αχ
θα γελάμε τραγανιστά..ξανά και ξανά
όλη την ώρα
 
Ετοιμαζόμαστε για διακοπές
και θέλω να θυμάμαι τον πληθυντικό
μας από εδώ κ πέρα..



...

Chase the blues

Και ο μόνος λόγος που θα με κάνει να πέσω
απόψε -και κάθε τέτοιο απόψε- στο κρεβάτι είναι
το οτι θα ακουμπήσω τις
πατούσες μου στο πόδι σου 

Και αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να περιγράψω
την απεραντοσύνη που ένιωσα σ'αυτήν τη δική μου βραδιά...

...











...

Για εκείνες τις βραδιές που σε τρώνε τα κουνούπια στο μπαλκόνι...

Καπνίζεις παθιασμένα

Πώς ορίζεις την ευτυχία?
Επανάσταση?Αλλαγή?Ηρεμία?Ασφάλεια?Άπνοια?
Κόκκινη? Μπλε? Κίτρινη?
Τσιγαρένια? Ζαχαρένια? Σοκολατένια?
Και έχει πια τόση σημασία?

Πώς τη νιώθεις?
Κλαις? Γελάς? Χασμουριέσαι?
Πας στην τουαλέτα? Αυνανίζεσαι?
Τρέχεις? Καθηλώνεσαι?


Γλυκός αγώνας κάθε μέρα
Γλυκιά η ήττα, γλυκιά η αποτυχία
Ενθαρρυντική η νίκη

Νίκη ενάντια στο σκελετωμένο, στο σκληρό, στο φαιδρό
Μαλακώνουν οι μύες σου

Και το γαργαλητό έρχεται από τις πατούσες πρώτα
Ανεβαίνει και μεθάει το κεφάλι σου
Και γράφεις γρήγορα και δεν καταλαβαίνεις πια 
τα γράμματά σου

Ακούς το περπάτημα του περαστικού.
Λατρεύεις τους συνειρμούς : Μυρίζεις το φθηνιάρικο κρασί
και έρχεται αυτή η βιωματική ανάμνηση
Χωρίς διανοητικό περιεχόμενο, χωρίς διαχείριση
Και αναρωτιέσαι τρυφερά, είναι κάτι από τα παλιά
ή κάτι απο αυτά που έχω ονειρευτεί?

(δύσκολη η λέξη ''ονειρεύομαι'')

Και όλος αυτός ο συφερτός

Περνάει το αυτοκίνητο και φωτίζεται το χαρτί σου επιτέλους,
βλέπεις ξανά

Μου αρέσει που ξεχνώ...τρομακτική μεν αυτή η αμνησία,
αλλά προκαλεί και μου αρέσει..
Αναπτύσσει μηχανισμους ''αυθορμητοσύνης'' (μάλλον η λέξη 
δεν υπάρχει καν), που ίσως ενοχλούν κάποιους, αλλά 
εσένα σε βολεύουν

Σαν να αθωώνεσαι κάπως, σαν να αλαφρύνεσαι..πουφφφ
και ξεφουσκώνεις...

Ξεφουσκώνεις...ξεφουσκώνεις

Απεραντοσύνη


...

you do you

A night Out

 

Εστίασε όπου θέλεις...


...

Για να ανακουφίζεσαι από τις ξυνίλες στη μούρη

...

Musicality II

Don't Turn On the Light, Leave me Alone

...

Musicality I

Lupine Dominus
 
I will assume that every mirror crashes through the moon
You will seem to now and then to cover up your head
And we'll see till after when you will see tears of blood
I will stand and ask to defend to the beating of your heart

I will sit down as I think till I can taste the heat
We'll all taste it, the human faces, eyes will drift asleep
I will say with some dismay you bury your dead story
You will be the omen as I give your heads, your hands, your feet

...

 

Crucify the insincere

-Ποιός είναι ο παιδικός σου φόβος?

 Λυπάμαι...


...

Άνιωθη μέρα...

πάντα ίδια...

...

Aργά..

όλα γίνονται αργά...

...

''Θεοκωμωδία''

Στο φαντασιακό όλα είναι πιο τρυφερά, ίσως και πιο εύκολα.
Και την έννοια του φαντασιακού δώσε την εσύ, αν θέλεις
χρησιμοποίησε τον Άντερσον, αν θέλεις διαχειρίσου το 
μέσα από τους ρόλους σου

Θα προσποιηθώ οτι μου αρέσει ο Έλβις
και θα διαμαρτυρηθώ: ''who are you to wave your finger?''
Έχω εδώ και λίγο καιρό που δεν παίρνω τα χάπια μου
και δεν υπάρχει αντίδραση. 

Αντιδρώ όμως σε οτιδήποτε μου θυμίζει τη μάνα μου
και ενίσταμαι σε οτιδήποτε δραματικό και βαρύγδουπο.
Βαρέθηκα, με κούρασαν τα δραματικά κ νεφελώδη,θέλω
απλά και λιγοστά..ίσως στο φαντασιακό...

Το πιο αγαπημένο μου πρόσωπο μου είπε οτι 
όλοι είμαστε καλλιτέχνες. Θα πιω τον αυτοσχέδιο
χυμό λεμόνιτζίντζερβασιλικό εις υγείαν αυτού και θα ακούσω
Ζωρζ Πιλαλί... 

Τις προάλλες έκανα ένα αυτοσχέδιο εργαστήριο στο σπίτι
Το ονόμασα Temporary filling material  και ήθελα να παίξω με το 
filling και το feeling..δεν το ένιωθα και πολύ, απλά μου φάνηκε έξυπνο.
Κατέληξα σε αυτό...μετά από λίγες ημέρες... αφού διέλυσα το 
εργαστήριο...

Μου αρέσει να διαλύω πράγματα
Δεν ξέρω αν φταίει η οργόνη ή αν είναι κάτι μεμπτό 
έτσι κ αλλιώς. Δε με αφορά.

Μου αρέσει που δε με αφορούν πια διάφορα.
Η κοπέλα σ'ενα μαγαζί έλεγε οτι εξαιτίας του ζωδίου της 
έχει ενοχές. Δεν είναι το ζώδιο. Μη βολεύεσαι. 
Τα ενοχικά είναι βαθιά ριζωμένα μέσα σου και καταδυναστεύουν
κ εσένα κ τους γύρω σου
Πάντως, μη βολεύεσαι..γενικώς..

Ωμοφαγία  αυτή την εβδομάδα..η τοξίκωση έχει
σαμποτάρει τα εγκεφαλικά μου κύτταρα. Η αυτοκαταστροφή
έχει πολλά να σου μάθει. Ίσως ο τρόπος για να 
αντέξεις τον πόνο είναι η άνευ όρων παράδοση σε αυτόν

Πίνω ακόμη τον ίδιο χυμό κ όσο κατεβαίνει η στάθμη του
τόσο πιο ξινός είναι...και τον αποθεώνω

Aσυνάρτητα πράγματα, προβοκατόρικα. Να ξεπερνούν την ύπαρξή μου.
Να τη δυσκολεύουν ακόμη πιο πολύ, μέχρι την πλήρη αποδόμηση του
οικογενειακού μου χαρακτήρα και την ανασυγκρότηση ετερογενών στιγμών 
της υποκειμενικότητας μου.Καμία προσφιλή ταυτότητα. 
Και όλα αυτά πόσο ψέυτικα ακούγονται...











ερασιτεχνία επιτηδευμένη

...

                                                                                                     

...