Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015

Άνιση Ιδιοσυγκρασία


Οι νερουλιασμένες γάμπες ας 
μείνουν στον καναπε τους με τον κρεοφαγικό
τους έρωτα αγκαλιά. Να ψάχνουν να βρουνε 
το λογαριασμό του απαραίτητου μέσα σε όλο το 
πλεόνασμά τους. Να τους μιλάει η φαφούτα
η συνείδησή τους μόνο για τις τραγίλες των 
άλλων...






















Και εσύ.
Εσύ να φροντίσεις να μυρίζεις ντουνιά 
και ξενίλα, να ζέχνει το κορμί σου κόσμο ...


...

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015

Ωδή Ιουνίου 269853_52























Αγαπημένε μου Ύψιστε
Από δω και πέρα να μου στέλνεις
αποκλειστικα ανθρώπους που ξέρουν να
τρώνε μόνο τραγανιστά σταφύλια,
που αγαπούν το μπάσο και
τσιτώνονται με blue note,
που αγαπούν τις μπύρες,
τους αρέσουν τα παγκάκια,
τα ηλιοβασιλέματα,
τρελούς και επαναστατημενους,
που εκτιμούν τα σέξυ κουνήματα.
Αγαπημένε μου Ύψιστε,
μην ξεχνάς να μου στέλνεις
και απο αυτούς που αγαπούν τη μαρμίτα,
που είναι ανοιχτοί να πίνουνε καφέδες
με γεύση ψαριού και λατρεύουν το
βραδινό αεράκι. Να μου στέλνεις ανθρώπους που
δεν βρισκουν λόγο να πηγαίνουν διακοπες,
γιατί αγαπούν την καθημερινότητα τους και
δε θέλουν απλά να τη διακόπτουν..
Ανθρώπους που αγαπούν τις
ιστορίες,τα white russian και τους αρέσει
η μυρωδιά της καρύδας.
Αγαπημένε μου Ύψιστε μου αρέσει
ο βρώμικος ήχος και το μούδιασμα στο σώμα
και σου ζητώ να μου στέλνεις ανθρώπους που
δεν αυνανίζουν τα μέσα τους απο το πρωί
μέχρι το βράδυ, σαν να σώθηκε η χαρά.

...

 


Play dead



















Μια σκοτωμένη βρωμούσα
εδώ και μέρες στο μάους παντ.
Περιμένει να φωτογραφηθεί 
για να ξεκινήσει η διαδικασία της
αποσύνθεσης.
Τα πόδια της άρχισαν να ξεκολλάνε,
η μυρωδιά της ισχνή.
Είχε κ κάποιες αόρατες κενώσεις.
Μουσικες για τον αποχαιρετισμό.
Δεν πρόλαβα τον επιθανάτιο ρόγχο της.
Ούτε ο γάτος.
Αυτος εκλιπαρεί για λίγα παιχνίδια
την ώρα του θρηνου.
Μπερδεύονται τα ξερά της πόδια
με απομεινάρια καπνού.

 

Black September


...

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2015

Please Mr Postman

Στην παλιά μουχλιασμένη κουζίνα:
Πλαστικό τραπεζομάντηλο, ένα παλιό
κασσετόφωνο με κεραία ένα πιρούνι σφηνωμένο.
Ενα ποτήρι ξυνισμένο κρασί και επιτέλους
ένα βραδυνό τσιγάρο.
Εξω στο δρόμο τεκτονικες αλλαγες στο λάιφσταιλ
και ο ήχος του μολυβιου πάνω στο πλαστικό

...

Ένα τραγούδι:
σαν σε μπαλκόνι με ωραίες γλάστρες, ήλιο και πεταλούδες.
Και από πίσω να πέφτουν βόμβες στους τοίχους

...

Τσόντα:
Όπως στο συρτάρι με τα μαχαιροπίρουνα
που έχει πάντα ένα μικρό χώρο για λαστιχάκια
και αναπτήρες με γυμνες γκόμενες.

...

Μου μιλάει:
Μιλάει, μιλάει, όλο λέει δίπλα αυτός κάτι
και εγώ ελαφρώς μεθυσμένη απολαμβάνω την
αποθωράκιση μου.

...

Ιστοριούλες για τον ταχυδρόμο:
Απ' αυτες που σου έρχονται τη στιγμή
που πατάς ένα ψίχουλο στο πάτωμα







...

Παρασκευή 15 Μαΐου 2015

Ετεροχρονισμένα...

Γκαζόν, χαλικάκι στα σημεία που τα αυτοκίνητα
το έχουν χαλάσει, τριανταφυλλιές μεγάλες κίτρινες,
κόκκινες, ροζ, πλαστικές καρέκλες, τραπεζομάντιλα
με πλαστική δαντελίτσα, πέντε αρνιά στη σούβλα,
τέσσερα να βοσκάνε τριγύρω, κοκορέτσι, καφέδες,
τσίπουρα, ήλιος, δέντρα άτσαλα κλαδεμένα με άσπρους
βαμμένους κορμούς, κότες και κοτοπουλάκια,
παιδάκια που προσπαθούνε να ξεμουδιάσουν τα κορμάκια τους
από το διαμέρισμα, μανάδες έντρομες ''μη, μη, πρόσεχε, όχι'', 
γιαγιάδες περήφανες, παππούδες που τα ξέρουν όλα, 
συζητήσεις ενδεικτικές τις ημιμάθειας, προφορές
περίεργες και προσπάθεια να καταλάβεις.
Τα αρνιά ξαφνικά κάθετα, εκτός της σούβλας, πέτσες
από δω, πέτσες από κει, γεμίζουν τα τσίπουρα, στάζουν τα λίπη,
ξεκινά το κόψιμο των σαλατών, μυρωδιές του μπαχτσέ και μυρωδιά
από το κοτέτσι κάθε που φυσάει λίγο.
Μπύρες, χαρτοπετσέτες, αλοιφές, όλα στη σειρά τακτοποιημένα
στα πλαστικά τραπέζια, κάτω από το δέντρο, ευχές, αυγά,
ανταγωνισμός στα μικρά, οι μισοί έχουν χορτάσει ήδη,
τσιγάρο για να φεύγει η λαδίλα...
Ξαφνικά περνάει ένας ημίγυμνος τύπος..υποθέτεις 
πολύ απλά οτι ζεστάθηκε κάνοντας τη βόλτα του 
στην εξοχή κ έβγαλε τη μπλούζα του...
οι συνδαιτυμόνες απλά μιλάνε με σιγουριά
''ε, αλβανός θα είναι''....
Ανασκουμπώσου, πιες καμιά γουλιά μπύρα
και βγάλε καμιά φωτογραφία στο φολκλορικό
τοπίο να την ανεβάσεις σε κάποιο μπλογκ
και παρίστανε τον τουρίστα, που δεν καταλαβαίνει
και πολλά...παίξε και με τα παιδάκια που διψάνε
για τρέξιμο κα ενασχόληση μαζί τους και χρόνια
πολλά..


...

Αρ. Συναλ. # 00295




















''Θα σε είχα ερωτευτεί''
Γραμμένο πίσω από μια απόδειξη.
Η μπύρα, το κλειδί από το ποδήλατο.
Η ένταση κ το νεύρο.
Το τσιγάρο που περιμένω να έρθει και
η παραζάλη του πρώιμου καλοκαιριου.
Περιμένω με περισσή υπομονή.
Ανεξάντλητη ερωτικότητα..χωρίς 
ημερομηνία λήξης. 
Αναγράφεται στο πίσω μέρος του
συσκευασμένου καθωσπρεπισμού.
ΠΑΥΣΗ

Γλωσσόφιλα στην πόλη και 
τραμπουκισμοί στη σκέψη.
Γυμνά δάχτυλα σε σανδαλάκια
που ψάχνουν μια γάμπα να 
τριφτούνε.

Ελπίζω να μην αφήσω αποτύπωμα 
πάνω στο ταβερνόχαρτο.

Αυτή η απόδειξη είναι μόνο δική μου...

Τετάρτη 1 Απριλίου 2015




















''Αι γαμησου ρε. φοβασαι τις τυπικουρες ε;''




...

Το αγαπημένο τασάκι της γιαγιάς μου

















Ο γείτονας, περίεργος, στρατόκαυλος,οϋκάς
Φωνάζει πίσω από την πόρτα, βρίζει
όποιον περνά απο έξω. Κάνει φασαρίες με όλους
για όλα, μιλάει σιχαμένα και η φωνή του ενεργοποιεί
βίαια εγκεφαλικά μηνύματα σε οποιονδήποτε.
Βλέπω εφιάλτες οτι πιάνει τον γάτο μας κ τον ξεκοιλιάζει.
Παίρνω το παλιό, βαρύ τασάκι της γιαγιάς μου και 
του γαμάω το κεφάλι.
Αίματα στο στόμα του. Του έχω ξεριζώσει 
τα αρχίδια του και του τα έχω χώσει στο στόμα.
Δικαιοσύνη
Χωρίς κανένα ίχνος ενοχής.

...

Κάποτε έζησα το όνειρο οτι ξεκοίλιασα
και τον αγαπητικό σου. Σε έβριζε μπροστά μου.
Μας κυνηγούσε μέρες.
Εσύ μας έκρυβες, κατέβαζες τα πατζούρια,
μιλούσαμε ψιθυριστα,κλεινόμασταν στο ένα δωμάτιο 
κ περιμέναμε. Εκεί μέσα,κλεισμένες στη μπόχα του φόβου σου.
Ανυπόφορα. Πήρα το παλιό, βαρύ γυάλινο τασάκι της γιαγιάς
μου κ του γάμησα το κεφάλι. Ήταν κάτω, 
μες τα αίματα, κ ηδονιζόμουν καθώς τον έπνιγα.
Και τον έχω σκοτώσει πολλές φορές..για πολλά
χρόνια βιαιοπραγούσα πάνω του με τον χειρότερο 
τρόπο και ήταν από τα πιο όμορφα πράγματα
που είχα νιώσει έως τότε. Τα χέρια μου, το στόμα μου
γέμιζαν με το σιχαμένο αίμα του και τη βρωμερή του σάρκα.
Ελευθερία
Χωρίς κανένα ίχνος ενοχής. 

... 


@@@


Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

Όταν ο κ.Κ αγαπούσε έναν άνθρωπο


























''Τι κάνετε, ρώτησαν τον κύριο Κόυνερ, όταν αγαπάτε 
έναν άνθρωπο? Κάνω ένα σκίτσο του, αποκρίθηκε ο 
κύριος Κόυνερ, και φροντίζω να του μοιάζει.
Ποιό, το σκίτσο? Όχι, αποκρίθηκε ο κύριος Κόυνερ, 
ο άνθρωπος.''


Ιστορίες του κ.Κοϋνερ, Μπέρτολτ Μπρεχτ

...

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2015

















Kυριακάτικο πρωινό,
χωρίς ηλεκρικό ρεύμα,
ελληνικός με κάρδαμο στο γκάζι και 
η εφημερίδα.

Μυρίζω εκείνα τα κυριακάτικα πρωινά,
στο μπαλκόνι της γιαγιάς μου, πίσω 
από τα κάγκελα, που έπινα χυμό φλώρινα
και παρακολουθούσα τις καλοντυμένες
οικογένειες που επέστρεφαν από την εκκλησία
και μύριζε η ατμόσφαιρα μούχλα με ήλιο..

Θυμάμαι αχνά κ εκείνα τα κυριακάτικα πρωινά που 
μας έβρισκαν ξάγρυπνους να καπνίζουμε
μανιωδώς μπας κ φύγει η κατάχρηση.

Όπως κ εκείνα τα κυριακάτικα πρωινά
που ξυπνούσαμε χαράματα για να συναντηθούμε
και να δούμε παιδικές ταινίες μαζί.
Εσύ μετά το γύρισες, έγινες πουτάνα και 
ναρκωμανής από ανάγκη, οχι για 
το κέφι σου..σου ξέφυγε..

Είχα και ένα συμμαθητή τον Δημήτρη, που
αγαπούσε τον Σαββόπουλο και μου έλεγε
πως περίμενε εκείνη την Κυριακή που θα 
έχεζε στην τουαλέτα και δε θα κατουρούσε 
αναγκαστικά..Ο Δημήτρης τώρα διασκεδάζει 
τον κόσμο σε κάποιο υπόγειο με κωμικές ατάκες
και σκέρτσα...

Και ήταν και εκείνα τα κυριακάτικα πρωινά που
ψαχναμε δικαιολογίες να βγούμε, να βρεθούμε και
να καπνίσουμε μιλώντας για την Κ και τα ψόφια κέφια...
και μετά ερχόταν το μεσημέρι που
δε θέλαμε να χωριστούμε και αργοπορούσαμε στο 
μεσημεριανό τραπέζι..και τρώγαμε ξύλο..
Γιατί? Γιατί εκθέταμε τους γονείς μας στους γονείς τους..
Ολόκληρο κυνήγι..απλά για τον καθωσπρεπισμό..

Και ήταν και εκείνα τα κυριακάτικα πρωινά που 
μπορούσαμε πια να βρεθούμε για όσο θέλαμε, 
πίνοντας καφέ, συζητώντας για τις εφημερίδες,
για αγοράκια και χαμουρέματα, για τον Αντόρνο 
και τον Αλτουσερ που τόσο αγαπούσες..

Και ήταν κ ο Γιώργος, αλλά ποτέ δεν ξυπνούσε αυτά τα 
Κυριακάτικα πρωινά, πάντα ερχόταν μετά, με βρεγμένο μαλλί, 
τα γκουλουάζ και έναν βαρύ σκέτο καφέ, να μας πει για
το κουρδιστό πορτοκάλι, για τις συναντήσεις της
ομάδας, για το στέκι, για τους ρότινγκ κράιστ,
για όλα τα πολιτικά ντοκυμαντέρ που κυκλοφορούσαν και
για κοριτσάκια και χαμουρέματα..


...



Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2015

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2015

Μονόπρακτα #267394




















Προγναθίζοντας το μίσος για  την 
ανθρωπότητα, την ώρα που πέφτει το καυτό 
νερό πάνω μου..κολλάω τη μάπα μου στο 
παγωμένο πλακάκι να γλιτώσει το έγκαυμα και 
αρχίζω να μουρμουρίζω ένα ψαλμό να με ακούσεις

Τελικά με ακούει ο περίεργος γείτονας,
αυτός που μέσα στα σκοτάδια φωνάζει 
''διεστραμμένε! ε διεστραμμένε..ανώμαλε''
και αναρωτιέμαι ...ανοίγω την τηλεόραση
να δω και υποθέτω οτι φωνάζει κάποιους σε κατι 
παράθυρα..

...

Και η Νέζα παραμιλάει,
βρίζει, είναι βρώμικη..

Η μάνα της γεμάτη ενοχές, ο πατέρας της μάλλον και αυτός
με σχιζοφρένεια, αδιάγνωστη. Η αδερφή της έγκυος, την κρύβουν
από τη Νέζα, να μη ζηλεύει. Το μονόπρακτο της Νέζα προτάσσει
τη εικόνα της σε μια καριόλα (καρέκλα), σε ένα μαύρο ξύλινο
πάτωμα..
ταπ ταπ ταπ..
κουνιέται και βρίζει..

χωρίς καμία αναλαμπή..


...



Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2015

And then
















μας σώσανε τα μυρμήγκια από βέβαιο θάνατο,
την ώρα που ερχόταν η φρουρά να μας 
αφανίσει


...
 
if-not-now

...

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2015

Τσάι βήχιο..




Είσαι μια πανέμορφη μπαρμπαρένσις
εισαι ο κρόκος του ματιού
είσαι γκοφρέτα φουντουκιού

Είσαι ζεστός σαν την κοιλια του γάτου
πυρετός εφήβου 
και κρασόμελο με κανέλα

Κανείς δεν τακτοποιεί σαν εσένα
Κανείς δεν νοστιμεύει το φαγητό όπως εσύ

Στα μάτια σου βλέπω 
σκηνές από το Funny Games
ακούω Bauhaus
και τα κλασικά της Motown

Αντάρτικες προδοσίες και εμμονές
ριζόχαρτο ζωγραφισμένο από το πρώτο έτος
και τα μολέσκιν σου να κρύβονται

Ακέραιος σαν το νερό του Ολύμπου
και τα ατοπήματά σου ακολάστως επεξεργασμένα

Κι άλλοτε, τέφρα από την Παλαιστίνη...

Σε παρατηρώ να τρως το αυγό σου
μαχαιροπίρουνο, ρίγανη,τσίλι
ο καφές σου σιγανός
κι ο ιδρώτας σου πιο νόστιμος και 
από έναν ζουμερό λωτό

Μήπως είσαι ξωτικό που ζητά να απαλλαγεί από
την αιωνιότητα

Ναι, ναι, είσαι το τέλος της αγαπημένης ταινίας
είσαι ένας δίσκος της blue note
είσαι οι διακοπές μιας εύπορης οικογένειας
στο χωριό το καλοκαίρι

Θα σε ονομάτιζα παρανοϊκή φουντουκιά
σαύρα της ερήμου 
για τη διατήρηση της υγρασίας

Τα μάτια σου όμως είναι πιο όμορφα

Τα δάχτυλα των ποδιών σου ίσια
σαν τη μπαγκέτα του Blakey  
το κοκκαλάκι σου σκληρό
αλλά τρυφερά καμπύλο 
Έτοιμο να αντιμετωπίσει την θηριωδέστατη
θάλασσα μου

Και εγώ κάθομαι δίπλα σου 

Είσαι μια χούφτα κλεμμένα σύκα
το αίμα από τις ρώγες των δαχτύλων 


...