Είναι η άγρια πλευρά σου που με συγκινεί...

Είναι δώδεκα η ώρα , είναι η ώρα των τρελών
κάπου θα σε συναντήσω , κάπου θα σε βρω
στα κελιά τους οι ανθρώποι , ύπνο κάνουν ελαφρό
είναι ελεύθεροι οι δρόμοι για κυνηγητό
είναι δώδεκα η ώρα , είναι η ώρα των τρελών
βραχνό γέλιο αν ακούσεις , κλείσε το ρολό

λύκε , λύκε μου, καλέ μου
λύκε , λύκε μου είσαι εδώ
βγαίνω από τη φωλιά μου και σε κυνηγώ
λύκε , λύκε μου ,καλέ μου
λύκε , λύκε μου είσαι εδώ
είσαι η μόνη μου ελπίδα και σ'ακολουθώ

όμορφο μου προβατάκι τι γυρεύεις μες στο δρόμο
είμαστε όλοι μπερδεμένοι στο δικό του νόμο
δόντια βγάζουνεε τ'αστέρια νύχια φύτρωσαν στους δρόμους
γέφρενη η νύχτα παίζει κλέφτες κ αστυνόμους
όταν πέφτει το σκοτάδι βγαίνει ο λύκος στην πλατεία
στη χαμένη πολιτεία και ζητά τροφή
κλειδωμένα ειναι τα αρνάκια , ζαχαρένιο το κλειδί
κάτι απόμερα παγκάκια , θάμνοι και σιωπή

λύκε , λύκε μου, καλέ μου
λύκε , λύκε μου είσαι εκεί
είναι η άγρια πλεύρα σου που με συγκινεί

Είναι δώδεκα η ώρα , είναι η ώρα των τρελών
όπου ανθίζει το σκοτάδι όπου ανθίζει το σκοτάδι

Είναι δώδεκα η ώρα , είναι η ώρα των τρελών
κάπου θα σε συναντήσω , κάπου θα σε βρω

...

Στο ζύγι...

Το σάουντρακ είναι το Rome

Η ανάσα μπολιασμένη με καπνό, μπύρα και έρωτα

Από κάτω ακούω ένα σπρέυ να γλείφει τον τοίχο

Στο ξημέρωμα θα με ρωτήσεις και θα σου πω οτι 
ζυγίζω ένα χρόνο παραπάνω.

Δεν θα αντισταθώ

Θα κάψω το τσιγάρο μέχρι τέλους.

Μέχρι εκεί θέλω και τη ζωή μου, μέχρι εκεί..στην άκρη

Εκεί ανήκω, στην άκρη ... και κάθε τέτοια μέρα
θα σκέφτομαι τούτο δω το τσιγάρο


...

( Λαβύρινθος 2 )


...

Να ενώσουμε τα βραδυνά μας όνειρα
και να ζήσουμε σαββατιανές περιπέτειες


...

...


Show me back to the path,
Where the ground has split in half,
Like the claws of a cloven hoof.
Where the shelves have shifted fast,
Raising highways for the lost
Explorers, searching for truth.

Fault lines disappear
Now the hanging wall is here,
Imposing it's varved clay beak.
A wishbone pulled apart
By a child in the dark,
Who's hoping for the larger tusk.

Take my hand, lead me south,
To the maw, that gaping mouth
From where the dumb mud drips.
These dreams may be too late
But return me to the wake
And into the stream, I'll slip.

But greed for greener grass
Lures me cruelly to the past,
Like a siren calling from the rock.
Left stranded in a vale,
It's lonely in the shade
That wicked memory makes.

So come find me, in a yellow wood.
I'll be waiting, in a yellow wood.
You and I, in a yellow wood.
All alone, in a yellow wood.
  

...

''Γιατί μας εμποδίζει η σκόνη να είμαστε
ευτυχισμένοι?''


...