Δε με νοιάζει αν θα γυρίσω πίσω πια..

Κοιτάω το κοριτσάκι με το σηκωμένο χέρι...
Επαναστάτρια ή επαναστατημένη αναρωτιέμαι..

Επαναστατημένη λέω...
Όσο ακόμα ο κόσμος δεν είναι αυτονόητος είσαι επαναστατημένη...

Πάρε τα πράγματά σου και διάλεξε, εμπρός ή πίσω..
Δε θέλω να έχω τίποτα, είπε.Θέλω να πάω εμπρός με γυμνό σώμα και άδειο κεφάλι

Και δεν υπάρχει τίποτα εκεί που είσαι

Κατρακυλάς στα βάθη του πολέμου σου για άλλη μια φορά.

Μίσος εναντίον όσων είναι εκτός της αγέλης

Πολέμησε (με) το φόβο σου 

Και περάσανε οι νύχτες, περάσανε με  ξινισμένο κρασί και τσιγάρο

Ακούγοντας Tom Waits και τον ήχο των τακουνιών στο πεζοδρόμιο

Και περάσανε παρέα μ' έναν έρωτα που μεγαλώνει το κενό σου

Που συμπληρώνει την ανάσα σου και σε κάνει να τρως τα μέσα σου

Και ήρθε η στιγμή που συνειδητοποίησε την ίδια του την ύπαρξη
Είναι αυτή η αίσθηση του προσωρινού είπε..

Άναψε ένα τσιγάρο.. προσωρινή η σχέση σου, προσωρινή η διαμονή σου

Προσωρινό το κορμί σου,προσωρινή η ανάσα σου..

Το αίσθημα του ''μη-τώρα'', αυτό είναι που φοβάται, κατέληξε

Και πήρε θέση..μια ορμή προς τα μπροστά επιτέλους..

Με έναν τρόμο και μια λαγνεία σχεδόν για πόνο

Ξεκίνησε..επέλεξε το εμπρός..

Οι εξεγέρσεις είναι όπως οι έρωτες, δεν τις γιορτάζεις, τις ζεις

Μη σε νοιάζει αν θα γυρίσεις πίσω πια...