Τσάι μανταρίνι

Σήμερα η πλέιλιστ είναι χιπστερική.

Χλωμό προσωπάκι με τεράστια κοκκάλινα
γυαλιά, μελαγχολικά τραγούδια, με το 
δράμα και την αποστασιοποίηση, τη ζακέτα
τη μάλλινη, πίνοντας τσάι στη Ζεύξιδος 
και πνίγοντας το δάκρυ σου στις φρουτώδεις γευσεις.
Αγνόησε τους αδαείς που δεν μπορούν να σε
καταλάβουν.
Για τον έρωτα, τη μουσική, τη λούπα σου και το 
ζελέ στα επιτεδευμένα μαλλιά σου. 
Ghost girls και pink rabbits που λατρεύεις
τα μουστάκια και τις βούλες, 
τα λεοπάρ και τα ρέιμπαν. 
Για τις βόλτες με τις βέσπες σε ανώνυμα 
στενάκια, για τις φωτογραφίες στο
ίνσταγκραμ και το άιφοουν.
Ίντι μουσικές και σουγκέιζ, για να
θαυμάζεις τα χιλιοσκισμένα σταράκια σου.
Για το άγχος σου, μήπως κ κάτι από αυτά 
που αγαπάς γίνει μέινστριμ και μετά δεν
θα μπορείς να το αγαπάς άλλο. 
Για τις αγαπημένες συζητήσεις
περί δημοσίου χώρου, αρχιτεκτονικής, ντιζάιν,
το πίτσφορκ, τις ίντι ταινίες..

Τις προάλλες είδα στην Αριστοτέλους
ένα πρεζάκι χίπστερ και εντυπωσιάστηκα..

Αγαπημένε μου χίπστερ παίξε μου στο 
βίντατζ πικαπ σου...

ghost girl 

Be good

Pink rabbits


...