140807_Στα παλιά μεταλλεία..

Μαίρη...
μου θυμίζεις τη φίλη του Πορτνόυ,γι'αυτό σου
έδωσα αυτό το κοινότυπο όνομα.Για
αυτό τώρα εντρυφώ σε ποιήματα του Καββαδία
και τρέχω σε συναυλίες εντέχνων και ατέχνων
και γι'αυτό βρέθηκα ακόμα και στο 
φεστιβάλ της ΚΝΕ ακούγοντας Θηβαίο.

Και είμαι διακοπές Μαίρη μου, και γουστάρω
και κολυμπάω ακριβώς πάνω στις φυσαλίδες που
δημιουργούν τα βατραχοπέδιλά σου και τρελαίνομαι.
Και Μαίρη αλήθεια σου λέω, είμαι ο άλλος Αργύρης, 
άλλος, άλλος, άλλος...

Και Μαίρη, εγώ παρότι δεν είμαι εβραίος, κουβαλάω
χιλιάδες ενοχές, αλλά τώρα δα, να τώρα, τις αφήνω
πίσω, για να βγάλω φωτογραφίες αυτούς που βγάζουν
φωτογραφίες τον καλλιτέχνη. 

Και Μαίρη μου, κουρδίζομαι και εγώ με τους μουσικούς,ναι ναι, 
κουρδίζομαι στην αλμύρα της αδειανής νυχτερινής παραλίας 
που θα με φιλοξενήσει.
Και Μαίρη μου, παρότι μου θυμίζεις τη γκόμενα του 
Πορτνόυ, εγώ είμαι ερωτευμένος μαζί σου 
και νιώθω τον πρώτο έρωτα ξανά σ'αυτό το βραδυνό παραλήρημα,
εδώ στα μεταλλεία με τη σκουριά και την εγκατάλειψη.

Είμαι ερωτευμένος Μαίρη μου και ας σου βρήκα
αυτό το κοινότυπο όνομα. Μαίρη μου, εδώ στο μαντρί
της ΚΝΕ, με την μπουρδολογία περί ναρκωτικών,στο 
ανυπέρβλητο ρεμπετολαϊκό γλέντι, κάτω από το φεγγάρι..
εδώ...

Αχ και εσύ λαϊκέ μου εργάτη με τη χαίτη, χόρεψέ μου,
χωρίς το πανό και το λάβαρο,
πες μου την ιστορία του πόνου σου με το χορό και το χαμόγελό σου. 

Και εσύ Μαίρη μου, 
σκέψου την επανάσταση, έτσι..με μπύρες και χαμόγελα..

Στην έκσταση της απρέπειας ρε Μαίρη...στην υγειά της..
και άσε τον πληρωμένο σταρ να πίνει μόνος του ωσάν σύντροφος..

Και ναι ρε Μαίρη, ναι ρε, μετά τους Wipers, με φτιάχνει το ρεμπέτικο που ακούω εδώ,τώρα, και θέλω να κάνουμε έρωτα δυνατό, 
να δακρύζουμε και να ανατριχιάζουμε μέχρι να χύνουμε κάτω από το φεγγάρι,
με τους προβολείς από τα αυτοκίνητα να μας
φωτίζουν στην αναχώρηση..
και εσύ να χασκογελάς και να δακρύζεις..  

Και άσε τους άλλους να μυρίζουν τον 
παραλογισμό τους: την σαπίλα της παιδικότητάς τους...

ε ναι ρε Μαίρη...


...