A handful of marbles thrown in a dustbin...

Πέρασε η ώρα χωρίς να το καταλάβει
Άκουγε Chet Baker και κάπνιζε το στριφτό του τσιγάρο

Κάπου την είχε αφήσει και δεν μπορούσε να τη βρει
Σε κάποιο μπαρ, σε κάποιο δρόμο, σε κάποιο σώμα
Ήθελε να θυμηθεί το χρώμα της, τη σκιά της, το αποτύπωμά της

Έψαξε πάνω στο κορμί του, στη μυρωδιά του, στα χείλη του
Προσπαθούσε να την ακούσει από κάπου να έρχεται

Ηττημένη και σιωπηλή, εμφανίστηκε μες τη θύμησή του
Δεν ήξερε πώς να την αντιμετωπίσει

Έψαξε στα βιβλία του, έψαξε στις φωτογραφίες του, στις ζωγραφιές του
Έψαχνε, έψαχνε να βρει την άκρη της
Να την τραβήξει, να την τραβήξει μακρυά από την οδύνη της

Και τι να την κάνει αυτή τη μυρωδιά της
Φορμόλη μύριζε, μύριζε έντονα
Ξεχώριζε μέσα από την κάπνα και το κονιάκ

Προσπαθούσε να την ακουμπήσει, να τη νιώσει
Αυτή έτοιμη να σπάσει, απαρνιόταν κάθε του άγγιγμα

Άλλαξε μουσική
Έστριψε ένα τσιγάρο, ήπιε μια τζούρα κονιάκ
Και κάθισε στον καναπέ για λίγο

Έβγαλε το τι-σερτ που φορούσε
Ξέπλυνε το στόμα του με λίγο ακόμα κονιάκ
Άλλαξε μουσική

Και επιδόθηκε σε έναν ανένδοτο αγώνα μαζί της