Restoration_ 260602

Κάθε σκηνή ξεκινάει με ένα τσιγάρο.
Τώρα προστέθηκε και το τζιν-ελαφρύ,
με στυμμένο λεμόνι και σόδα.
Ο αέρας θέλει οπωσδήποτε να παραβιάσει
την ιδιωτικότητά μου.
Η συναισθηματική χειμερία νάρκη
δοκιμάζεται από  μουσικές προσομοιώσεις.
Έλουσα το κεφάλι μου και θυμήθηκα
τη γιαγιά μου. Πολύ σκληρή γυναίκα.
Μας έλουζε με κατσαρόλες στο νεροχύτη.
Πνιγόμουν και την ικέτευα να σταματήσει.
Δεν σταματούσε.
Ο Ιούνης, ναι ο Ιούνης μου τη θυμίζει.
Πηγαίναμε μαζί στο βουνό για
το καλοκαίρι μόλις τελείωνε το σχολείο.
Την ανάγκαζε η μάνα μου να με πάρει.
Είχε και αυτή έτσι κάποιον να ξεσπά πάνω του
την αγρίμια της.
''Αργύρη''φώναζε και εγώ σουζα. Έντρομος
έτρεχα να δω τι έκανα πάλι.
Και η μάνα μου ήταν σκληρή.
Με άφησε ένα ολόκληρο καλοκαίρι να
σπαράζω στο κλάμα, σε ένα παραθεριστικό
κέντρο. Ικετευα -ξανά- να με πάρει.
Έπαιρνα το bmx και έτρεχα κάθε πρωί
να την πάρω τηλέφωνο. Και έκλαιγα με
λυγμούς, αλλά αυτή εκεί..ανάλγητη.
Ο ρεσεψιονίστ στενοχωριόταν, μου έλεγε
δεν θα σου δώσω γραμμή αν κλαις Αργύρη μου..
και με κοίταζε με τρυφερότητα και λύπη.
Αυτός ήταν ο Ανέστης. Δεν θυμάμαι το πρόσωπό του.
Αν ημουν κορίτσι ίσως το θυμόμουν.
Καταπράσινο το ξενοδοχείο, μεγάλα πλατάνια
παντού,ιτιές και κόκκινα τσιμεντένια παγκάκια.
''Συναισθηματική πανούκλα''.Τελεία.

(''Το ξενοδοχείο'',Αργύρης,εκδ Γήρας)

...