The Change will do you Good, I always knew it would...

Κάτι μας έχει πιάσει με το το ποστ-πανκ τον τελευταίο καιρό
και γενικά με όλα τα ''ποστ''...είτε σαν θεατές είτε σαν ακροατές..
Παίζουν πολύ τα ''ποστ-ς''..

Ξεκίνησα να περπατάω...

Επισκεύτηκα την κυρία Άντα. 
Μια μαγισσούλα στην Ανατολική Θεσσαλονίκη
Μου έκανε ένα δώρο,κάτι όχι και τόσο χρήσιμο.
Άλλα ουδεμία σημασία έχει.

Η κυρία Άντα φοράει μονίμως ένα μόνιμο μωβ κραγιόν.

Μετά συνέχισα το δρόμο μου τρώγοντας ένα μήλο.

Ρώτησα κάποιους περαστικούς, με ρωτούσαν και αυτοί και 
άκρη δεν μπορούσαμε να βγάλουμε. Χαμογελούσαμε όμως.
Και αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία.

Μετά συνάντησα μια τύπισσα που θωρεί τον εαυτό της γκουρού.
Ρώτησα κ αυτήν και μου είπε οτι στην προηγούμενή μου ζωή
είχα επιλέξει ήδη την τωρινή μου ζωή. Μπερδεύτηκα προς 
στιγμήν.

Παράτησα την τσάντα με τις ενοχές που πήγε να με φορτώσει,
πέταξα το μήλο και συνέχισα.

Η αυτοτιμωρία είναι από τις χειρότερες μορφές αυτοκαταστροφής,
σκέφτηκα.

Θυμήθηκα όταν ζούσα σε μια μεγαλύτερη πόλη. Είχε μετρό, μάλλον
επειδή δεν έχει ήλιο...Κυκλοφορούσα με ακουστικά συνήθως, και άκουγα
κάποια από τα προαναφερθέντα ''ποστ''.Όταν τα έβγαλα σε κάποια
στιγμή σύγχυσης, συνειδητοποίησα ότι ζούσα σε άλλη πόλη.

Συνέχισα να περπατάω και βρέθηκα έξω από μια γνωστή εκκλησία.
Και θυμήθηκα όταν ήμουνα στο σχολείο, μια μέρα που μας πήγαν να 
εκκλησιαστούμε. Με πονούσε η κοιλιά μου εκείνη τη μέρα. Μια παρέα
από κοριτσάκια μου επιτέθηκε κ μου είπε οτι αποκλείεται να πονάω, 
ότι προσποιούμαι, γιατί μέσα στον οίκο του Θεού όλα θεραπεύονται..

Έσκασα στα γέλια. Όχι τότε, τότε έκλαψα μάλλον, τώρα...

Περπατούσα και ξαφνικά βρέθηκα μπροστά από κάτι φοίνικες.
Τους προσπέρασα με σνομπισμό. Δε μου άρεσαν ποτέ οι φοίνικες.

Μπήκα σε μια τυχαία πολυκατοικία, έψαξα τα ονόματα των κατοίκων.
Ήθελα να βρω ένα ενδιαφέρον όνομα. Και ξανά:Όταν ζούσα σε μια 
μεγαλύτερη πόλη, έστελνα κάρτες σε φίλους και χρησιμοποιούσα άλλα 
ονόματα.'' Ήρακλή! Θα έρθει μια κάρτα στην πολυκατοικία σου στο 
όνομα Αριστομένης Φιλοκυπαρίσσιος''

Προχώρησα παρακάτω και βρήκα πάνω σε ένα από αυτούς τους στύλους
του Δήμου,μια κόκκινη χαρτονένια καρδιά που έγραφε κάτι επάνω, αλλά 
η βροχή είχε φάει το μελάνι κ δεν μπόρεσα να διακρίνω. 

Ε ναι, στο εντωμεταξύ άρχισε να βρέχει

Σκέφτηκα πόσο σιχαμένη είναι η ημέρα των ερωτευμένων καταναλωτών.

Συνέχισα να περπατάω και συνάντησα μια ομοφυλόφιλη χίπισσα
που κάτω από ένα μπαλκόνι είχε στρώσει ένα από αυτά τα πολύχρωμα
πανιά.Καθόταν σε μια γιόγκικη στάση και κρατούσε  ένα χαρτόνι που έλεγε
''Δεν θέλω να δουλεύω, ότι επιθυμείτε παρακαλώ''. Της έδωσα ένα βαζάκι 
ωμά αμύγδαλα.Είχε κλειστά τα μάτια της, ελπίζω να της άρεσε

Συνέχισα κ έφτασα στο χώρο που έπρεπε να φτάσω.
Έβαλα το νταματζντ γκουντς και περίμενα τον Αγγελάκα να 
πεταχτεί από κάπου τριγύρω...


...